+48 602 818 713  |  Warszawa, ul. Wawelska 40 m 2  |  info@rolfing-warszawa.pl

Dlaczego czujemy napięcie?

Jednym z głównych powodów, dla których zaczynamy żyć w niepokoju i napięciu jest to, że jesteśmy odłączeni od naszych fizycznych (cielesnych) doznań, od naszego fizycznego ciała. I często to odłączenie od czucia doznań płynących z ciała stosujemy jako strategię przetrwania po wydarzeniu, którego wolimy nie pamiętać.

Pułapka wspomnień

Wielu z nas chce uwolnić się od przeszłych wypadków, zdarzeń, historii, aby już nie wywierały wpływu na nasze obecne życie. I wtedy najczęściej wpadamy w pułapkę zagłębiania się w swoje wspomnienia. Zaczynamy tropić „prawdy” kryjące się za wrażeniami, które postrzegasz jako np. niewygodne, nieprzyjemne czy wstydliwe. Ale kiedy to robisz, to raczej m y ś l i s z  o swoim doświadczeniu niż bierzesz w nim udział. Oddzielasz się od chwili obecnej, odłączasz się od fizycznych doznań występujących w ciele “tu i teraz”.

Teraźniejszość to jedyny czas, w którym może nastąpić zmiana. 

Mary Bond
Doznanie cielesne

Znaczenie doznania cielesnego jest istotne zarówno dla rozwoju osobistego, jak i  dla procesu zdrowienia z doświadczonych traum, przeżywanych lęków, niepokojów, stanów chronicznego napięcia. Zaufanie temu procesowi i pozwolenie mu na rozwój zależy od tego, czy potrafimy czuć się bezpiecznie w chwili obecnej. Kultywowanie świadomości swojego związku z ziemią/podłożem i przestrzenią wokół siebie pomaga wiedzieć, gdzie jesteś. A wiedza somatyczna pomaga ci poczuć się bezpiecznie.

Medytacja somatyczna

Poniższa medytacja somatyczna, którą zaczerpnęłam od mojej nauczycielki Mary Bond, obejmuje trzy opcje eksploracji przestrzeni peryferyjnej. Od przodu do tyłu, z boku na bok i od góry do dołu. Wykonuj je przy różnych okazjach, podziel te praktykę na części, jeśli wykonanie wszystkich trzech opcji wydaje Ci się za dużo na raz. Dwadzieścia minut to odpowiedni czas do spędzenia w tym ćwiczeniu. Opieraj swoją praktykę na tym, co jest wygodne dla ciebie w danym dniu.

Stań w sposób, który będzie dla Ciebie wygodny.

Zacznij wyobrażać sobie swoją przestrzeń wokół ciebie.

Wyobraź sobie to jako sferę, która otacza cię i rozciąga się od środka twojego ciała do końców palców we wszystkich kierunkach, na prawą i lewą stronę ciała, do przodu i do tyłu, nad twoją głową i w dół do ziemi.

Wyobraź sobie energię płynącą z powierzchni skóry na obrzeża tej sfery.

Utrzymuj ten obraz w tle swojej świadomości, jednocześnie poczuj ciężar swoich kości, zwłaszcza swoich kostek.

Pójdź uwagą do kostek i z wydechem oddaj tam ciężar swojego ciała. Odczuwanie ciężaru swojego ciała utrzymuje cię w kontakcie z sobą i z podłożem, na którym stoisz.

A teraz zamknij oczy. Jeśli czujesz się niedobrze z zamkniętymi oczami i zaczynasz tracić orientację, to zostaw je miękko otwarte, jakby  z rozmytym spojrzeniem. 

I teraz – poczuj i dostrój się do (jakości) tej półkulistej  przestrzeni znajdującej się z przodu twojego ciała: czy ten obszar wydaje się jasny czy ciemny? Ciepły czy zimny? Pofałdowany czy gładki? Gęsty czy mętny?

Porównaj te cechy/doznania z doświadczeniem tylnej półkuli znajdującej się za plecami. Jakie tam są kolory, temperatura, faktura? Czy ten region jest tak samo żywy i pełny jak półkula z przodu? Obróć ciało o ćwierć obrotu i ponownie sprawdź swoje wrażenia. Dzięki temu dowiesz się, czy to co odczuwasz ma związek z oświetleniem jakie jest w pomieszczeniu. 

Następnie porównaj swoje doświadczenie półkuli po prawej stronie ciała z doświadczeniem po lewej stronie. Zwróć uwagę na różnice w kolorze, świetle, odcieniu, teksturze i gęstości. Zwróć uwagę, czy jakikolwiek obszar twojej peryferyjnej sfery wydaje się wcięty, spłaszczony, dziurawy? lub mniej niż pełny.

Na koniec wyobraź sobie swoją górną półkulę – od talii do wyciągniętych nad głową ramion i dolną półkulę – od talii do ziemi.

Kontynuuj w tym samym duchu, porównując swoje odczucia. Twoim celem teraz jest po prostu zauważenie.

To co robisz, to zjawisko które nazywa się mapowaniem mózgu.

Jest to ważne, bo czasami zwykłe zauważenie, może wywołać zmiany w odczuciach. Bądź ciekawa/y wszelkich subtelnych przypływów – zmian koloru, światła, temperatury lub wrażeń cielesnych.

Kiedy będziesz gotowa/y, aby skończyć, otwórz oczy i poświęć trochę czasu na ponowne przystosowanie się do zwykłego świata. Następnie przejdź się przez chwilę. Obserwuj, jak twoja peryferyjna świadomość przestrzeni mogła wpłynąć na twoją postawę i ruch.

Jeśli potrzebujesz indywidualnej praktyki w pracy z chronicznymi napięciami w ciele, długotrwającym stresem, głębokim zmęczeniem, poczuciem braku harmonii w ciele, słabym odczuwaniem swojego ciała zapraszam Cię na sesje do gabinetu albo on-line.

Zapisz się na sesję:

Źródło: Mary Bond, Your body mandala, 2018

 

 


0 komentarzy

Dodaj komentarz

Avatar placeholder

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.