Co to jest orientacja? Dlaczego potrzebujemy orientacji?
W każdej chwili nasza postawa jest efektem ciągłego procesu dostosowania się ciała w czasie i przestrzeni do obecnej sytuacji. W dowolnym momencie musimy kierować naszą uwagę, czyli być percepcyjnie zorientowani na otaczającą nas przestrzeń – z frontu, po bokach, z tyłu, z góry i z dołu. Musimy posiadać „świadomości swojego otoczenia”, świadomość bycia obecnym/ą i „orientowania się” w tym co jest wokół nas.
Ta umiejętność orientacji w postrzeganiu najbliższego otoczenia pozwala nam czuć się wystarczająco bezpiecznie w naszym środowisku, aby swobodnie wyrażać siebie w odpowiedzi na to, przed czym stoimy. Kiedy orientacja percepcyjna jest niepełna albo zaburzona, ciało znajduje alternatywne sposoby, aby czuć się bezpiecznie – zaciśnięte palce u nóg, ściśnięte dno miednicy, wstrzymany oddech, napięte ramiona. Takie napięcia konfigurują części ciała w sposób, który ogranicza ruch.
W przypadku zaś chronicznego stresu lub przebytej traumy napięcia odłączają nas od naszego ciała i środowiska. Więc zostajemy niejako wyciągnięci z naszego ciała, ale także odcięci od środowiska, ponieważ często traumatyczne stresory pochodzą z naszego otoczenia. Zwykle nieprzyjemne dla nas wydarzenia nadchodzą z zewnątrz, więc zaczynamy unikać patrzenia (dosłownie albo metaforycznie), aby uniknąć przerażenia.
Praktyka orientowania pozwala na powrót oswoić świadomy kontakt z otoczeniem, bez którego nie możemy poruszać się w świecie. Każde zdarzenie i każda osoba są inne, ale we wszystkich sytuacjach to nasza percepcja otoczenia, nasza umiejętność orientowania się w przestrzeni określa sposób w jaki się poruszamy w życiu – dosłownie i w przenośni.
PRAKTYKA #1 – zapoznanie się ze swoją przestrzenną orientacją
Usiądź tak, aby poczuć, jak ciężar twojego ciała spoczywa na górnych udach, z przodu guzów kulszowych i na kostkach.
Siedząc wygodnie, zwróć uwagę, jak oddajesz ciężar swojego ciała siedzeniu krzesła. Poczuj że, możesz otrzymać wsparcie od ziemi: Kiedy siedzisz, przenosisz ciężar swojego ciała przez krzesło na ziemię. Spróbuj to poczuć. Oddychaj
Teraz zwróć uwagę na odległości między sobą a elementami lub obiektami w pomieszczeniu.powoli obejmij wzrokiem pomieszczenie, w którym siedzisz
Wyobraź sobie linię wpisaną w przestrzeń między tobą a najbliższym rogiem pokoju.
Następnie wyobraź sobie linię rozciągającą się do lewego dolnego rogu pokoju lub do najbliższego krzesła / stołu.
Jak daleko i w jakim kierunku jest Twój telefon? Twoja kurtka? Twój samochód?”
A teraz rozszerz granice swojej wyobraźni jeszcze dalej: do ulubionego miejsca spotkań, twojego parku lub wakacji. Kontynuuj w ten sposób, wyobrażając sobie sieć trajektorii między tobą a twoim światem.
Wstrzymaj nagranie, jeśli potrzebujesz na to więcej czasu.
Zmień swoją pozycję tak, aby spoglądać w innym kierunku i kontynuuj rozciąganie linii w przestrzeni oraz granic wyobraźni: Zwróć uwagę, czy ta zmiana punktu widzenia zmienia twoje wrażenia z różnych kierunków i odległości.
Zwróć uwagę, czy określone linie kierunku wydają się bardziej żywe niż inne.
Albo czy niektóre kierunki lub odległości wydają się trudniej dostępne.
A teraz kiedy będziesz wstawać, poświęć trochę czasu, aby zobaczyć, czy to doświadczenie zwracania uwagi na przestrzeń wpłynęło na to, jak czuje się twoje ciało podczas chodzenia. Być może zmieniło to rytm Twoich kroków.
Efekt może być ledwo zauważalny lub głęboko przemieniający.
Zapisz się na sesję:
0 komentarzy