Czy Rolfing® to masaż?

Sporo zamieszania powstaje wokół terminu Rolfing. Ponieważ często pada pytanie czy jest to jakiś rodzaj masażu, spróbuję to wyjaśnić w tym artykule.

Oba podejścia – masaż i Rolfing – przynoszą wiele korzyści klientom, i choć należą do kategorii manualnej pracy z ciałem stanowią odrębne, różne terapie. Po pierwsze, różnica między Rolfingiem a masażem polega na zakresie pracy. W Rolfingu jest nim nie tylko miejsce odczuwanego bólu, ale całe ciało. Po drugie, oba podejścia różni cel wykonywanej pracy – w Rolfingu celem jest poprawa struktury całego ciała i sylwetki aby uwolnić głęboko zakorzenione napięcia i restrykcje, a w masażu lokalne usunięcie dyskomfortu i relaksacja. Po trzecie, obszar pracy – w Rolfingu jest nią powięź, w masażu mięśnie. Po czwarte, celem Rolfingu jest poszerzenie zdolności odczuwania swojej fizyczności, i wreszcie reedukacja nabytych lub nieświadomych wzorców postawy, które to cele nie należą do obszaru zainteresowania masażu.
Rolfing rozpoczyna zatem proces zmiany, pokazuje w jakim kierunku ciało może podążać, jakie są inne opcje ruchu, uświadamia i odkrywa te części ciała których do tej pory nie odczuwaliśmy, pomaga odsłonić ukryte w ciele emocje, zachęca do podjęcia wysiłku wprowadzenia zmian.
Dzięki holistycznemu podejściu do zdrowia człowieka, Rolfing nie koncentruje się na symptomach generujących ból czy dyskomfort, ale oferuje proces pracy z ciałem i umysłem, który pomaga przezwyciężać fizyczne ograniczenia, chroniczne napięcia i ból, poszerza granice świadomości i możliwości ruchowe własnego ciała, otwiera nasze zmysły na inne, bardziej subtelne postrzeganie siebie i otoczenia.

Definicje

Wg Encyklopedii Britannica masaż to celowa, systematyczna i naukowa interwencja manualna dokonywana na tkankach ciała w celu osiągnięcia terapeutycznego efektu na układzie mięśniowym, nerwowym i krążenia. Masaż zalecany jest w celu zniesienia bólu i zmniejszeniu opuchlizny, relaksacji mięśni i przyspieszenia procesu zdrowienia po wypadkach. Podobnie jak Rolfing masaż zaliczany jest do jednej z form pracy z ciałem. Wg dr Idy Rolf, twórczyni Rolfingu- Integracji Strukturalnej, Rolfing to proces i technika manualnej pracy z ciałem koncentrująca się na tkance powięziowej, na tych jej obszarach, które na skutek choroby, wypadku czy chronicznego stresu uległy stwardnieniu, skróceniu czy przykurczowi. Celem jest uwolnienie całego ciała od poczucia dyskomfortu, ograniczeń i bólu oraz przywrócenie strukturalnej równowagi.

Cel
Nadrzędnym celem pracy Rolfera jest długofalowa zmiana organizacji i ułożenia całego ciała po to, aby przezwyciężyć chroniczne napięcia i ból, poprawić samopoczucie, poszerzyć granice świadomości i możliwości ruchowych ciała. Koncentracja na lokalnej interwencji manualnej, określonej miejscowo przez symptomy bólu, charakteryzuje masaż.

Mięśnie vs Powięź
Masaż jest metodą leczenia objawów chorobowych, która w manualnym kontakcie koncentruje się na układzie mięśniowym. Rolfing jest metodą manualnej pracy z ciałem, która oddziałuje na tkankę łączną (więzadła, ścięgna, rozścięgna), a w szczególności na tkankę powięziową (powierzchowną i głęboką). Dlatego że powięź nadaje kształt sylwetce, dr Ida Rolf nazwała ją “organem postawy” i odkryła jej nowe znaczenie dla funkcjonowania człowieka. Powięź jak sieć łączy wszystkie wewnętrzne struktury ciała człowieka od narządów po komórki. To ta tkanka nadaje strukturę całości, jak i poszczególnym częściom, zapewniając organizmowi elastyczność i stabilność.

Lokalnie vs Holistycznie
Masaż jest metodą pracy z ciałem, której celem jest usprawnienie i poprawa tych części ciała, które związane są z pojawieniem się bólu czy objawów chorobowych.
Rolfing jest holistycznym procesem pracy z całym ciałem i umysłem. Wszechstronnie patrzy na człowieka począwszy od zrozumienia relacji anatomicznych i funkcjonalnych (ruchowych), skończywszy na niedualistycznym postrzeganiu ciała i umysłu.

Dotykając ciała w jednym miejscu, dotykamy całego człowieka.
Model tensegryczny (obrazek powyżej) pozwala wyjaśnić co oznacza dla Rolfera holistyczne podejście do pracy ciałem. Jak wiemy, powięź to ciągła sieć naprężonych włókienek, rozchodzących się po całym ciele od skóry do jąder komórek.Owa globalna sieć jest ruchoma, giętka, fraktalna, nieregularna. Co więcej ma zdolności adaptacyjne, tworząc podstawową architekturę ludzkiego ciała. System tkanki powięziowej łączy cały organizm na zasadzie biotensegracji, czyli przenoszenia napięcia wytworzonego między elementami stałymi (kości) i elastycznymi (powięź). Zasada ta pozytywnie weryfikuje stwierdzenie, że dotykając ciała w jednym miejscu, dotykamy całego człowieka. Nasz organizm poprzez rozłożenie i przenoszenie napięcia, reaguje na dotyk adaptacyjną zmianą. Siła rąk działająca np. na staw może być przenoszona do części ciała pozbawionych bezpośredniego, mięśniowego z nimi połączenia. Takie rozumienie struktury ciała określa specyficzne dla Rolfingu cele, które nie występują w masażu.

Sposób pracy z ciałem
Mimo, że w obu przypadkach mówimy o terapii manualnej, to doświadczamy innego rodzaj dotyku i kontaktu z ciałem oraz innej formy pracy. Podczas masażu klient jest pasywny, ułożony w jednej pozycji, nie oczekuje się od niego aktywnego udziału w terapii.
Natomiast Rolfer zachęca klienta do aktywności podczas sesji poprzez wykonywanie mikro ruchów. Ten sposób zaangażowania pozwala klientowi poszerzyć granice świadomości ciała i percepcji ruchu. Sesja odbywa się nie tylko w pozycji leżącej, ale także na stojąco czy siedząco, czasami w ruchu. Wszystko po to, żeby odzyskać równowagę i harmonię całego ciała, wykorzystać pozytywnie wpływ grawitacji na to jak się poruszamy, siedzimy czy stoimy. Ponad to Rolfer postrzega holistycznie każdą lokalną interwencję, dostosowuje głębokość i rytm dotyku do sygnałów jakie dostarcza mu ciało oraz dobiera dotyk o zróżnicowanej sile nacisku różnych części rąk (dłoni, palców, kłębów, opuszków, przedramienia, łokcia).

Percepcja

Zatem częścią Rolfingu rozumianego jako proces jest reedukacja nawyków ruchowych i wzorców postawy klienta. Rolfing pomaga w odkryciu jak bezwysiłkowo można wykonywać podstawowe czynności, jak świadomie podążać za tym co mówi ciało. Aby wspomóc proces zmiany percepcji swojego ciała proponuje praktykę prostych ćwiczeń-medytacji. Jeśli ciało zostanie uwolnione od głębokich napięć powięzi, i jednocześnie pogłębi się świadomość ciała i ruchu, to osoba odzyska integralność, poczucie lekkości i swobody, a dyskomfort czy ból ulegną zdecydowanej zmianie.

Zapisz się na sesję: